همشهری آنلاین: سیارات عطارد، زهره، زمین و مریخ را به ترتیب فاصله‌شان از خورشید با یک خط فرضی به هم وصل کنید. خواهید دید که توزیع سیارات به لحاظ اندازه تقریبا متقارن خواهد بود و اگر این ویژگی از دل حلقه‌ای از ذرات شن و خرده سنگ پدیدار شده باشد، چنین تقارنی تصادفی نخواهد بود.

به گزارش ماهنامه نجوم، «براد هانسون»(Brad Hansen) از دانشگاه کالیفرنیا موفق به یک شبیه سازی عددی شده است تا دریابد چگونه حلقه‌ای از مواد سنگی در دوران اولیه منظومه شمسی منجر به شکل‌گیری سیارات شده است. او متوجه شد که در این شبیه‌سازی دو سیاره بزرگ‌تر نزدیک به لبه‌های داخلی و خارجی حلقه شکل می‌گیرند (مانند زمین و زهره) و تعدادی جرم کوچک‌تر نیز در میانه حلقه تشکیل می‌شود.

 این اجرام توسط دو جرم بزرگ‌تر به اطراف پراکنده می‌شوند و چنانچه در بین راه برخوردی با آنها صورت گیرد می‌توانند در مدارهایی پایدار قرار گیرند، مشابه با مدارهای عطارد و مریخ. آنهایی هم که در بیرون از حلقه قرار گرفته اند قادر به جرم‌اندوزی و افزایش جرم خود نبوده و کوچک و خرد باقی خواهند ماند.

به اعتقاد هانسون، این نتیجه با خصوصیات پیشین عطارد و مریخ به خوبی سازگار است. او که این مطالب را در جلسه انجمن نجوم آمریکا بیان می‌کرد در ادامه افزود:" هر دو سیاره کوچک ویژگی‌هایی دارند که می‌تواند ناشی از برخوردهای عظیم باشد."

در یکی از اجراهای شبیه‌سازی هانسون، زمین نیز ضربه‌ای را دریافت کرد، بسیار شبیه به ضربه‌ای که گفته می‌شود منجر به پیدایش ماه شده است.

کد خبر 73819

برچسب‌ها

پر بیننده‌ترین اخبار فضا

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز